Testu honetan
Cristóbal Cobok, Oxford Internet Institute ikertzaileak, planteatzen digu
hezkuntzaren ekologia berri bat.
Hitz egiten du
hasiera batean, zer den hezkuntza ikusezina. Nik ulertu dudan arabera,
horrela definituko nuke: hezkuntza sistemak kontuan hartzen ez dituen jakintzak
eta guk inork irakatsi gabe ikasten ditugunak dira.
Cobok dio
teknologiak bera bakarrik ezin duela hezkuntza arazoei aurre egin eta gure
hezkuntzak tamalez horrela pentsatzen jarraitzen du. Izan ere, guztiek
pentsatzen dute hori gertatuko dela eta ordenagailu bat klasean jarriz gure
haurrek garapen maila handiago bat lortuko dutela; eta orain, ikusten ari dira
ez daudela emaitzarik eta hori ez dela gertatuko.
Badaude praktika digital batzuk non gure haurrek oso ondo pasatzen duten
eta bere interesa oso handia den eta horiek erabili ahal ditugu haurren interesa bereganatzeko, baina zoritxarrez gure instituzioak ez ditu
kontuan hartzen, hala nola, gizarte sareak, bideojokoak …
Gaur egun, gure
hezkuntzak bilatzen duena da teknologia geletan sartzea eta horrekin jakintza
eta eraginkortasun handia lortzea. Kontuan hartu gabe irudimenaren
estimulazioa, artea, beste inguru batzuk, ebaluazio tresna ezberdinen
erabilpena…
Beraz, nire
aburuz irakaskuntza berritu beharko litzateke eta planteamendu eta gogoeta
berriak egin beharko litzateke garrantzia emanez gaurkotasunean ditugun arazo
eta tresna berriei. Aldaketak neketsuak dira, baina kalitatezko hezkuntza
bermatu nahi izatekotan beharrezkoak dira aldaketa batzuk, bai hezkuntza
barnean eta bere metodologian, bai teknologia berriei dagokion inguruan eta
bere erabilpenari dagokionez. Hau da, ikasleak ikasteko modu berriak garatzea
haientzat entretenigarriak direnak eta horien bidez ikastea ziurtatzen ditugunak;
baita ikastolako material teknologikoa inguru hurbilago batetik erabiltzea,
ohiko bizitzan oinarritzen direnak adibidez.
Cobozen arabera
ere hezkuntzari buelta handi bat eman beharko litzaioke, jakintzak
transmititzeko modu berriak eskainiz, irakasgaiak haien artean lotzeko forma
berriak burutuz, zubi berriak eraikiz hezkuntzatik eta hezkuntzara, haurrek
teknologia puntu hurbilago batetik ikustea, errealago batetik.
Gaur egun,
hezkuntza mailan jasotzen ari garen erantzunak lehenago jaso izan ditugu; izan
ere, lehenengo ordenagailuak hasi zirenetik akats berdinak izan genituen.
Pentsatzen zen ordenagailuak bizitza konponduko zigula inolako laguntzarik eman
gabe, eta horra hor gure emaitza.
Horregatik,
gure arloari dagokionez Cobozen hainbat iradokizun eskaintzen dizkigu
irakasleok kontuan hartu behar ditugunak teknologia eta hezkuntza bateratu
daitezen:
- Malguagoak eta ez hain formalak izan behar gara,
haurrek ordenagailu eta baliabide teknogiko gehiago behar dituzte, hauen
erabilpena sustatuz. Ez bakarrik ordenagailuak klasean izan, baizik eta
telefono mugikorren eta tableten erabilpena adibidez areagotu.
- Estimulatu behar dugu espiritu lehiatsu bat, ez
enpresako buru izateko; baizik eta gaur egun inguratzen gaituzten tresna
berrien inguruan ere lan egiteko.
Eskola arrakastatsuenak ausartu dira
esploratzera, sortzaileak izatera, hezkuntza politikatik at egitea eta gauza
berriak planteatzera. Eta emaitza onak lortu dituzte jakin izan dutelako
egoerara moldatzera, hots, teknologiak eta ingurua egokitu dute haurren beharretara.
Horretarako,
ikaskuntza ohiko bizitzatik ezin da aldendu, guztiok artean ikasteko metodo
berriak proposatu behar dira, ez du bakarrik irakasleak irakatsi behar;
ebaluazioa bere neurrian egin beharko litzateke, aurrerapenak baloratuz eta ez
soilik datuak errepikatzeko gaitasuna bezala...
Azken finean, laburbilduz, testu honek argi uzten du nola dagoen oraingo hezkuntza eta oraindik, arraidura handiak dituela. Baina lan eginez eta arrazional jokatuz lortu daitekeela gure haurrek hezkuntza on bat lortzea eta ditugun baliabideak aprobetxatzea. Azpimarratzen digu ere teknologia berrien garrantzia hezkuntzan, baina beti ere haurraren inguru hurbilera egokituta izanik, ahalik eta etekin handiagoa ateratzeko eta haien interesa eta grina pizteko teknologien inguruan. Ez bakarrik lan-tresna bat bezala ikus dezaten, baizik eta mundu berri bat irekitzen dion baliabide bat bezala.